Έχουν παρέλθει εννέα μήνες από την ημέρα που η ελληνική στρατιωτική αποστολή, ανθρωπιστικού χαρακτήρα, με προορισμό την Λιβύη ενεπλάκη σε ένα σοβαρότατο τροχαίο δυστύχημα που είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την απώλεια τριών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, δύο πολιτών που συμμετείχαν στην ως άνω αποστολή με την ιδιότητα του διερμηνέα καθώς και τον σοβαρό τραυματισμό έντεκα άλλων στελεχών που συμμετείχαν στην αποστολή.
Ευθύς αμέσως ασκήθηκε εύλογη και αιτιολογημένη κριτική αναφορικά με την επιτελική σχεδίαση και εκτέλεση της αποστολής σε μια περιοχή του πλανήτη που είναι γνωστό ότι σπαράσσεται από εμφύλιες συγκρούσεις και ως εκ τούτου οποιαδήποτε αποστολή ενέχει αυξημένο ρίσκο και κινδύνους.
Πέραν όμως από τα όποια εύλογα ερωτήματα προκύπτουν από την σχεδιασμό και την εκτέλεση της επιχείρησης επί του πεδίου, ανακύπτουν εξίσου πολλά και αιτιολογημένα ερωτήματα για την διαχείριση του ζητήματος από την ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κατόπιν του επαναπατρισμού των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων γνωρίζουν το ρίσκο και τους κινδύνους που αναλαμβάνουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και είναι πρόθυμα να αναλάβουν και το όποιο κόστος εκτελώντας το χρέος τους για την πατρίδα. Η πατρίδα όμως, και συγκεκριμένα η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων έχει χρέος απέναντι στα στελέχη και οφείλει να παρέχει την έμπρακτη στήριξη και αρωγή της καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους, πολλώ δε μάλλον, έπειτα από ένα τέτοιο τραγικό περιστατικό που είχε ως αποτέλεσμα των θανάσιμο τραυματισμό τριών στελεχών και των σοβαρό τραυματισμό, σωματικό και ψυχικό, των επιζησάντων. Δυστυχώς, υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν υπήρξε αρωγός στην διαδικασία ανάρρωσης των στελεχών που επιβίωσαν της συγκεκριμένης αποστολής και πιο συγκεκριμένα δεν μερίμνησε για την εξασφάλιση και διάθεση όλων των μέσων και της ιατρικής υποστήριξης κατ’ εξαίρεση των συνήθως προβλεπόμενων.
Επειδή το πιο πολύτιμο όπλο των Ενόπλων Δυνάμεων είναι το ανθρώπινο δυναμικό που υπηρετεί με αυταπάρνηση και προσφέρει τα μέγιστα οποτεδήποτε και οπουδήποτε έχει παραστεί ανάγκη.
Επειδή τα επίλεκτα αυτά στελέχη αποτελούν την αιχμή του δόρατος στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και η ηγεσία θα πρέπει να μεριμνήσει εξασφαλίζοντας κάθε δυνατότητα συντομότερης αποκατάστασης και επαναφοράς τους στην υπηρεσία.
Επειδή το ηθικό των στελεχών πρέπει να διατηρείται ακμαίο και βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την αντιμετώπιση που τυγχάνουν από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Επειδή τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, στην υγεία και στην εργασία.
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1) Έχει υπάρξει κατ’ εξαίρεση πρόβλεψη για την κάλυψη όλων των εξόδων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, χειρουργικών επεμβάσεων, υλικών αποκατάστασης και ψυχολογικής υποστήριξης των τραυματισθέντων στελεχών και των οικείων τους;
2) Έχει εξεταστεί η λήψη απόφασης για την αποστολή των εγκαυματιών σε εξειδικευμένα κέντρα αποκατάστασης πολυεγκαυματιών στο εξωτερικό και εάν όχι για ποιο λόγο δεν έχει εξεταστεί αυτό το ενδεχόμενο μέχρι τώρα;
3) Λαμβάνουν τα τραυματισθέντα στελέχη πλήρεις αποδοχές ανάλογες του βαθμού και των καθηκόντων τους ούτως ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις και ποιο το χρονικό διάστημα για την επαναφορά τους στην ενεργό υπηρεσία;
4) Έχουν αποδοθεί οι ηθικές αμοιβές που αναλογούν στα στελέχη, τα οποία εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ή τον σοβαρό τραυματισμό πολλών εξ’ αυτών;
5) Ποια είναι η σημερινή ιατρική κατάσταση των στελεχών;
6) Σε ποιο στάδιο νομικής διερεύνησης βρίσκεται η υπόθεση της τραγωδίας της Λιβύης ώστε να γνωρίζει το σώμα της Βουλής και ο ελληνικός Λαός, τι πραγματικά έγινε και εάν καταλογίζονται ευθύνες και σε ποιους για το αποτέλεσμα της αποστολής;