Με την από 20.09.2020 και με αριθ. πρωτ. ΔΙΔΑΔ/Φ.69/126/16316 Απόφασή σας, υπό ΑΔΑ: ΩΩΔΩ46ΜΤΛ6-2ΞΧ, μεταξύ άλλων, επανακαθορίσθηκαν οι ομάδες των εργαζομένων στον Ελληνικό δημόσιο τομέα που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης από τον κορωνοϊό COVID-19 και ορίσθηκε ο τρόπος χορήγησης της «ειδικής άδειας απουσίας» σε υπαλλήλους που δεν μπορούν να εργασθούν εξ αποστάσεως. Αναφερόμαστε στις καθόλου εύκολες περιπτώσεις των συνανθρώπων μας που -για παράδειγμα- πάσχουν από σοβαρές χρόνιες ασθένειες και δεν τους επιτρέπεται να εμβολιασθούν ή και να εμβολιαστούν δεν έχουν ανοσία, γιατί είναι σε ανοσοκαταστολή.
Συγκεκριμένα (σελίδα 5 της άνω Απόφασης), «Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, στους υπαλλήλους, οι οποίοι ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου και στους οποίους χορηγείται η ειδική άδεια απουσίας υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αλλά δεν δύνανται λόγω της φύσης των καθηκόντων τους να εργάζονται εξ αποστάσεως, για κάθε τέσσερις ημέρες ειδικής άδειας απουσίας από τις 15.9.2020, η τέταρτη ημέρα χρεώνεται με κανονική άδεια, ή εφόσον δεν υπάρχει διαθέσιμο υπόλοιπο με οποιαδήποτε άλλη άδεια, εκτός της αναρρωτικής, δικαιούται ενδεχομένως ο υπάλληλος, ανεξαρτήτως των τυχόν ειδικών προϋποθέσεων που προβλέπονται για τη χορήγηση των αδειών αυτών.»
Υπό κάποιες προϋποθέσεις, η παραπάνω πρόβλεψη θα μπορούσε να έχει κάποια λογική. Όχι ότι δε θα μπορούσε να είναι καλύτερα διατυπωμένη ή να λαμβάνει υπόψη της ότι για τον COVID-19 ή για το ότι οι ευάλωτοι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα δεν φταίνε κιόλας που ανήκουν στην ομάδα αυτή. Θα μπορούσε. Αλλά, το γνωρίζουμε πλέον καλά, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τρέφει ιδεολογική απέχθεια προς τους εργαζόμενους του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα και δεν παραλείπει, σε κάθε «ευκαιρία», όταν «αναγκάζεται» να τους προστατεύσει, να επινοεί και κάποιο τρόπο «τιμωρίας» τους. Έτσι ακριβώς και εν προκειμένω: αφενός θεσμοθετεί την «ειδική άδεια απουσίας», αφετέρου από τα τέλη Σεπτεμβρίου του έτους 2020, μετά την πάροδο 3 ημερών ειδικής αδείας, μετρά, «κλέβει» και μια ημέρα κανονικής αδείας από αυτές που διαθέτουν εκ του νόμου οι εργαζόμενοι, όχι για να είναι κλεισμένοι αναγκαστικά και προληπτικά στα σπίτια τους, αλλά για την ψυχαγωγία και την ανάπαυσή τους μέσα από τη διακοπή της διασύνδεσής τους με την υπηρεσία όπου υπάγονται. Για αυτό οι συνεχόμενες μέρες της κανονικής αδείας ονομάζονται «διακοπές».
Θα μπορούσαμε να ζητήσουμε τη διερεύνηση της συνταγματικότητας της άνω απόφασής σας, αλλά πλέον δεν προλαβαίνουμε να σας «βγάζουμε κόκκινες κάρτες». Βέβαια είναι και αυτό μέρος της πολιτικής σας: να μας ωθείτε σε συνεχείς επισημάνσεις, περισσότερες από όσες αντέχει να πληροφορηθεί ο συνειδητός πολίτης.
Εν προκειμένω, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι υπήρχε κάποια λογική στις 20.09.2020 για να ξοδευτεί εν ευθέτω χρόνο η κανονική άδεια των ευάλωτων εργαζομένων πριν την παρέλευση του έτους 2020, η διατήρησή της σε ισχύ και για το έτος 2021 -απουσία διαφορετικής πληροφόρησης- και μάλιστα από την έναρξη αυτού του έτους, καταναλίσκει με αργό, αλλά σταθερό τρόπο την κανονική τους άδεια, που όπως επισημάναμε παραπάνω επιτελεί ιερό, εξισορροπητικό ρόλο μεταξύ της καθημερινής διασύνδεσης του εργαζομένου με την εργασία του και μια πολυήμερης νησίδας ανάπαυλας μακριά από αυτήν.
Δυστυχώς όμως, ήδη, η κανονική άδεια όσων κάνουν χρήση της ειδικής άδειας απουσίας έχει ήδη εξαντληθεί ή κοντεύει να εξαντληθεί εντός του μηνός Ιουνίου 2021. Ενώ θα μπορούσατε να προβλέψετε ότι για το έτος 2021 θα μπορούσε πρώτα να γίνει χρήση των αδειών που οι εργαζόμενοι δικαιούνται εμπρόθεσμα, όπως αναρρωτικές, γονικές, σπουδαστική και ρεπό θέσης ευθύνης, χωρίς να θιγεί απ’ ευθείας η κανονική άδεια. Εσείς όμως, αποφασίσατε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή την κατά προτεραιότητα «κατανάλωση» των ημερών της κανονικής αδείας.
Αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να μην γίνει χρήση των έτερων αναφερόμενων αδειών και οι ευάλωτοι εργαζόμενοι, όταν επιστρέψουν στην υπηρεσία, όταν κι εφόσον αρθεί η εγκύκλιος περί ειδικών αδειών, να μην διαθέτουν υπόλοιπο κανονικής αδείας για το επόμενο εξάμηνο του ίδιου έτους (2021).
Επειδή η Απόφασή σας στηρίζεται σε ομοειδή νομοθετική διάταξη και συγκεκριμένα σε αυτήν της παρ. 2 του άρθρου 67 του ν. 4722/2020 (ΦΕΚ Α’177), σύμφωνα με την οποία, στο άρθρο εικοστό πέμπτο της από 14.03.2020 ΠΝΠ που κυρώθηκε με το άρθρο 3 του ν. 4682/2020 (ΦΕΚ Α’76) προστέθηκε δεύτερη παράγραφος με το αυτό περιεχόμενο.
Επειδή η παραπάνω δημιουργηθείσα κατάσταση συνεχούς «ροκανίσματος» των κανονικών αδειών των εργαζομένων που έχουν ούτως ή άλλως την «ατυχία» να ανήκουν σε κάποια ομάδα ευαλώτων συμπολιτών μας δε συμβαδίζει ούτε με τη λογική, ούτε δείχνει καλόπιστο εργοδότη.
Με βάση τα ανωτέρω ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
1. Πρόκειται να αναθεωρήσετε την πολιτική της Κυβερνήσεώς σας σε αυτό το θέμα, αποδίδοντας στους ευάλωτους εργαζομένους τις ημέρες αδείας που ήδη έχασαν για το έτος 2021 από το ατυχές μέτρο σας και εφεξής αναλώνοντας κατά προτεραιότητα άλλου τύπου πιθανές ημέρες αδείας;
2. Ελλείψει άλλου τύπου πιθανών ημερών αδείας, σκοπεύετε να διατηρήσετε το μέτρο της ανάλωσης των ημερών κανονικής αδείας, καίτοι δεν έχουμε φθάσει ούτε στα μισά του έτους;
3. Άνευ πραγματικών διακοπών, πώς θεωρείτε ότι θα μπορέσουν να ξεκουραστούν και να αποδώσουν οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα με συνεχή εργασία για τους επόμενους έξι μήνες, ιδίως οι ευάλωτοι που κατά τεκμήριο μπορεί να έχουν και μειωμένες αντοχές;